بررسی تأثیر میزان فرزند آوری بر مسئله مهاجرت به کانادا
بر اساس اعلام اداره آمار کانادا، احتمال اینکه کانادایی ها فرزند آوری را به جهت شیوع ویروس کووید 19 به تأخیر بیندازند، زیاد است. از آنجا که مسئله باروری یکی از عوامل مهم در برنامه ریزی طولانی مدت مهاجرت محسوب می شود، از این رو، سیاست گذاران و تحلیلگران مهاجرت کانادا بر این باورند که هر گونه کاهش میزان باروری مرتبط با بیماری همه گیر کرونا، تأثیر خود را در بازار کانادا، کمابیش در 25 سال آینده نشان خواهد داد، چرا که بایستی مدت زمانی را جهت ورود کارگران متولد کانادا به بازار کار آن کشور در نظر گرفت.
بنابراین یک توجیه اقتصادی برای افزایش سطح مهاجرت به کانادا، نرخ پایین باروری این کشور است. چون برای رشد جمعیت و نیروی کار کانادا، نرخ زاد و ولد به اندازه کافی بالا نیست؛ مهاجرت اقتصادی را می توان به عنوان راهکاری جهت حل این مشکل در نظر گرفت، چرا که در صورت عدم وجود کارگران جدید جهت جایگزین کردن آنها با کارگران بازنشسته، بایستی شاهد کاهش نیروی کار در کانادا بود. در نتیجه این امر می تواند تأثیر به سزایی بر تولید ناخالص داخلی و مسئله رقابت کانادا در صحنه جهانی داشته باشد.
اداره آمار کانادا به تازگی به بررسی نحوه تأثیر همه گیری کرونا بر مسئله باروری در این کشور پرداخته است. این کشور در سال گذشته همانند چند کشور دیگر، کمترین میزان زاد و ولد و همچنین بیشترین کاهش تولد نوزاد را از سال 2006 به این سو داشته است.
علاوه بر آن، در سال 2020 کاهش میزان باروری این کشور، به پایین ترین نرخ خود یعنی 1.4 فرزند به ازای هر زن رسیده است. هر چند این داده‌ها نشانگر این است که همه گیری کرونا بر مسئله فرزند آوری در کانادا تأثیر منفی داشته است، ولی به گفته پژوهشگران این کل داستان نیست، چرا که با توجه به کاهش پیوسته نرخ زاد و ولد در کانادا از سال 2008، می توان کاهش نرخ باروری در سال 2020 را ادامه یک روند طولانی مدت دانست.
شاخص‌های این مطالعه، قادر به تعیین میزان تأثیر این همه گیری بر باروری و یا مدت آن نخواهد بود. همچنین این تحقیق نشان می دهد که در صورت ادامه کاهش میزان باروری در سال‌های آینده، کانادا می تواند در میان کشورهای با پایین ترین نرخ باروری قرار بگیرد. چنین وضعیتی می تواند مواردی همچون پیر شدن سریع جمعیت، افزایش استرس و فشار روانی بر بازار کار، ایجاد چالش هایی در سیستم های بازنشستگی و مراقبت- های بهداشت همگانی را به همراه داشته باشد.
تأخیر در فرزندآوری و نقش آن در مهاجرت به کانادا
چیزی حدود 20 درصد اذعان داشته اند که قصد دارند فرزندان کمتری داشته و یا اینکه این کار را به تأخیر بیندازند. تنها 4 درصد از آنها خواهان داشتن بچه های بیشتر و یا زودتر بچه دار شدن هستند.
به جهت شیوع بیماری کرونا، مردم گرایش بیشتری به دیرتر بچه دار شدن دارند تا اینکه هرگز نخواهند بچه دار شوند. یکی از یافته های چشمگیر این بررسی، این است که 31 سالگی را می توان میانگین سنی مادران کانادایی جدید در نظر گرفت.
کسانی که در گذشته بچه دار شده اند، احتمال اینکه خواهان فرزند کمتری بوده و یا این امر را به تأخیر بیندازند بیشتر است.
به طور کلی، بایستی ببینیم که آیا نرخ باروری در کانادا به حالت عادی خود باز خواهد گشت یا همچنان با روند کاهشی رودزروست. دیرکرد در فرزند آوری همچنان می تواند تأثیر به سزایی بر جامعه و مهاجرت به کانادا داشته باشد. در پایان بایستی اشاره کرد در صورتی که کانادایی ها بچه‌های کمتری داشته باشند، شاهد کاهش میزان نام نویسی در آموزشگاه ها و کودکستان ها در کوتاه‌مدت خواهیم بود و در درازمدت نیز چالش‌هایی برای سیستم‌های بازنشستگی همگانی و دسترسی به نیروی کار پدید خواهد آمد.